Michelle

Michelle is 'n Kaapse Fisant, 'n Cape Spurfowl.  Ja, haar naam begin nie soos al ons ander voëls met dieselfde letter as haar spesie nie, maar daar is 'n goeie rede daarvoor.  Ek het selfs een van die slimstes van my vriendinne hiermee geflous, sy was seker Michelle moes liewer 'n Fiela wees ........ nee, nee. Michelle is MAK, sy is MORSIG (eet in elk geval morsig) en sy is helaas ook 'n bietjie MALLERIG. (En sy's 'n sy, want sy het nie twee lang "spurs" nie)  Hier is haar storietjie:

Ek en Christine sit eendag hier en doen wat ons doen toe Christine ewe skielik my aandag vestig op 'n fisant in die boompie voor ons. Die boompie is maar 'n droë tak wat ons monteer het tussen die fynbos om die bottel met suikerwater in te hang vir ons nektardrinkende voëltjies.     

Fisante is nie deel van die groepie nie! Maar soos hulle sê vir elke reël is daar 'n uitsondering, en hierdie fisant was op pad na ons bottel, sy het weliswaar nie gevlieg en sierlik geland nie, sy het die bos opgestap en toe die tak ook so benader, al stappende.  En toe begin sy na die bottel pik, nie by die tuit waar die watertjies opdam om opgeslurp te word nie, sommer hier in die middel van die bottel langs - teen die glas.  OK, van hier die M vir Mallerig.    

Nou ja, ek kon nie die stomme voël net so daar los nie, so stap toe maar, kamera in die hand uit op die stoep. En begin toe mooi verduidelik, baie mooi, gebruik woorde soos liefie, dat dit nie so werk nie. Dat sy aan die ander kant van die bottel moet drink, maar dat sy regtig nie daarvan sal hou nie en dat ek liewer vir haar saadjies sal gee.  Sy kyk toe in my rigting, soos in regtig kyk reguit na my .... begin vasberade van die bos af stap, selfs stukkie gevlieg of gespring, en stap reg op my af. 

 Wel, ek was toe bietjie bang, retireer na die glasdeur, maar sy kom. Reguit op my afgestap, koppie skeef gedraai, steeds starende na my. Ek moes skuinsweg retireer om deur die glasdeur na binne te stap, maar sy volg my toe steeds binne-toe.


Kos, besluit ek .... ek het haar mos van die saadjies vertel .... en kry die skoppie vol saad uit die saadblik en sit dit sommer so op die vloer neer. Dis toe ons sien hoe sy kan mors! 

Teen die tyd het ek ook darem al weer meer moed, en stap toe nader en tel die skoppie op en toe eet sy darem uit my "hand". Aaahh ... toe is ons vriende.

Sy't toe nog 'n rukkie gekuier en toe doodluiters uitgestap. Hierna het sy 'n paar keer teruggekom, die ander fisante het nie baie van haar gehou nie - ons het geweet dis sy, want ons kon haar eien aan haar regtervoetjie se regtertoonnael wat af is. Ons het 'n paar keer met haar afgeshow voor vriende - en sy het perform ... altyd mooi uit die skoppie geëet.

Toe's dit Maandag en ek en Christine gaan Hermanus toe, op pad terug stop ons vir tee by Ouma-hulle op Kleinmond en is uiteindelik eers na half-vyf die middag weer by die huis.  Ek sluit die voordeur oop en skrik my melk weg. 'n Paar voëls vlieg verward op toe ek die deur oopmaak. En een van hulle is natuurlik Michelle, sy is so verbouereerd en vlieg sommer in die een skuifdeur waarvoor nie trellidor is nie, vas. Chaos. Christine wil omtrent huil ... Michelle het nou breinskade, sy gaan nou doodgaan ens ens. Ons bly kalm, maak versigtig deure en vensters oop en die voëls kom almal op hulle manier uit - party kalmer as ander.

Dis toe dat ek sien dat die een skuifdeur buite op die stoep staan, nie meer in sy groefie nie, buite ... uitgehaak. Lang storie kort - ek bel vir Thomas, die ou wat die lekkende dak onsuksesvol reggemaak het en hy kom my help, roep ook die buurman en hulle is dit albei eens dat dit die bobbejane se werk was. Ek moet sê, ek het gewonder oor die breinkrag agter die ou wat sou inbreek deur die glasdeur (wat oopstaan) uit sy raam te tel net om dan te besef dat daar nog 'n trellidor ook is wat voorlê. ???  

So, dis nie net die stomme Michelle, wat skaars 'n halfuur later terug was en daagliks terugkom, wat daardie middag groot geskrik het nie. Nodeloos verder om te sê ons het intussen ekstra slotte aan ons skuifdeure en ook metaal stawe om te verhoed dat bobbejaanhande nie onderaan die deure nie kan vasvat nie. Afrika ... nie vir sissies nie!

Om te luister

"Nee, kyk hie, ek het veoggend gekyk,hulle het nogalie weer voorspel vi vandag nie, eers vir môre, so ek het nou nogal gedink dis goed virrie wasgoed, maar kyk nou ... Dit lyk dan dit gan nou-nou reën." Dit was Elsabé, my Ma se "char" se woorde toe ek haar laas Dinsdagmiddag huis toe neem nadat ek gou-gou gaan tee drink het by hulle. Ek moet sê, met die dat ek mos nou uit oefening is met "hierie Afrikaans", het ek eers gedink hulle het vergeet om die weervoorspeling uit te saai ... Hoekom nou ook al ... Maar toe besef ek 'n rukkie later dat sy net bedoel het "slegte weer" - daar is nie reën, oftewel slegte weer, voorspel vir Dinsdag nie.

(Voorspellers moet ook darem hulle storie ken, want die weer verander blitsvinnig hier .... Definitief dikwels vinniger as wat jy wasgoed kan in- of uitdra en ophang of afhaal.)

En toe skrik ek nou-die-oggend my melk weg, toe iemand by die deur môrghe sê net toe ek met my koppie tee verbystap. 'n Vrugtesmous sonder voortande. Die nartjies is so soet dat jou oë sal toegaan en g'n verkoue naby jou sal kommie en die pynappels spyt hiening op jou tong en en en. Ek probeer kibbel oor die prys van die boksie nartjies en halwe boks pynappels, maar hy stop my met "nei, as ek mevgou cheat, dan cheat ek mos ons liewendige Liewe Jesus ook en dan soek ek mos moeiligeit."

Ai, ek hou regtig niks daarvan as mense die Here, my Here, se naam ydelik gebruik nie, maar ek moet sê ek kan nie anders as giggel vir die "Jirre, ma jy's obeskof vemôre", of "ai, jirghe man, ek's jammer" wat mens hoor as jy deur die Spar of Checkers stap.

Ja, hier kan ek vir ure luister ... Luister na die see, luister na die wind en reën ... wat wel dikwels kan bangmaak, luister na die voëls, luister na die mense. As mens so baie luister, besef mens ook weer hoe saai jou eie stem kan wees, so .... Sela.

NS char = stukwerker, in die noorde praat hulle van piece jobs.

Verskillende Vere

As enige iemand my bietjie meer as 'n jaar gelede gesê het, dat ek 'n entoesiastiese voëlkyker sou word, of in een sou ontaard dalk beter gestel, sou ek dit haastig ontken het, of dalk snedig gelag het ..... So verveeld sou ek nooit wees nie! Lewe is te kort, boeke om te lees, te veel, legkaarte om te bou, kos om te kook, strande om te stap .... Lang "to do" lyste voor ek in die geveerdes geïnteresseerd sou raak. Wel, soos so baie ander woorde wat ek al moes sluk, het bogenoemde ook sommer so droog in die keel afgeglip.


 Dis 'n heel nuwe wêreld wat vir my oopgegaan het. En die ligging van Hangklipweg 262 maak dit so maklik - ek sit in my rooi stoel of op die stoep en sien daagliks nuwe groottes en kleure, hoor ander dialekte of aksente en wanneer boeke of google ingespan word, kan daar ure verbygaan. Oorskiet kos, of broodkrummels of oorryp vrugte word nie weggegooi nie - dit word buite op die stoepie of gras of bietjie laer op die sementblad voorgesit. En Wild Bird Seed is 'n nuwe gereelde item op die inkopielys.


Aan die begin was daar maar die baie mak Kaapse fisante wat sommer uit jou hand uit 'n lepel sou eet, die streepkoppies, kwikstertjies, tiptolle en 'n Jan-frederik of twee. Streepkoppies, Kwikstertjies en Jan-frederik stap sommer deur die huis. Toe begin ons bottels met suikerwater ook ophang en sluit 'n hele nuwe en baie kleurvolle groep by ons aan. Baie mooi vinke of wewers, suikerbekkies, Jangroentjies, glasogies en die BAIE entertaining muisvoëls wat moeilik balanseer om tog ook 'n sopie te kan vat.


Vanmiddag was hier 'n swerm rooibeksysies - hulle is baie klein, maar perfek gemerk met 'n rooi kol op die magie om by die rooi gesiggie te pas.

My ander huidige gunstelinge, is die Kaapse Kliplyster en die Waterfiskaal. Maar ..... Môre sluit iets meer kleurvol of luider dalk by ons aan .... Rooi-oog-Kransduiwe of Rooi-vlerkspreeus sal egter altyd gejaag word - die mafia van die voëlwêreld.


En ja, ek praat met my voëls, uh huh, my voëls. En hulle antwoord my, en hulle roep my soggens as ek te laat lê en hulle pose soms vir foto's en hulle is baie gelukkig wanneer ek hier is. Hulle waardeer my.


En dan is daar die streepmuisgesin .... Hulle ... sal later oor hulle skryf.


Nagedagte: dink nie die spreeus en kransduiwe hou van my nie - ek voel vere. Ons sal nooit voëls van eenderse vere wees nie.  Hierdie een het misbruik gemaak van die feit dat ek nooit die sysietjies sou wegjaag nie!