Loughborough - Uitboul of net laf?

Gistermiddag, danksy TomTom, net-voor-vyf hier arriveer na 'n lekker dag in Sandbach by Elizma en Chris. Sandbach BAIE mooi groen en landelik, Winterley, net buite Sandbach, waar Elizma-hulle woon, grens aan melkplase - regtig chocolate box mooi.

Met Tessa via TomTom via my foon, proppers gemonteer teen die voorruit was die rit redelik pynloos.

 (kan foto nie geswaai kry nie!)

 

Die 20-jarige het selfs baie dikwels ingesluimer. En ek weet nou, bear left beteken regtig ook draai links, nie net hou links nie.

My fout .... net een keer though en baie mooi draaitjie gery.

 













Maar eers nog 'n stukkie rewind - eerste uitboulbal reeds op Manchester lughawe ontvang. Ek en Philip in verskillende rye by Immigrasie/Paspoortbeheer. Albei Non-EU, dan hy Student, ek Visitor. Myne, ten spyte van "he doesn't like either of your thumbs, Lov", baie vinniger. Gelukkig werk wysvingers ook - ek dus vinnig deur, gaan wag vir tasse. Kry eerste een, sien trollies tussen staalrelings, mik-mik om handbagasie met laptop-sak en handbagasie te los by tas, waag dit - gaan probeer trollies uitkry. Stap in tussen relings, retireer met trollies - Oeps, trollie haak vas. Hmm .... wat nou? Waar gooi mens geld in? Nie aan die obvious einde van hierdie relings nie .... hmm. Terug na tasse, kry Philip se tas, nog geen teken van Philip wat by die trappies uit die hoek van my linkeroog afkom nie. OK ... nou het ek groepie tasse, wag nog vir sy portfolio ..... en vir hom. Mense wat rondstaan al hoe minder, ek ... lalalalalala ....smile en staan maar daar langs die al hoe leër carousel.

Dan .... Philip. Eerste woorde: "Flippen hel ... gelukkig het ek my UCAS vorm op my foon gehad, ou wou dit gehad het, amper het ek nie ingekom nie. Niemand het my dit gesê nie! Jip .... grootmenswêreld. Portfolio in sig op die carousel en ek verduidelik die trollies-situasie - ons het definitief twee nodig - trollies nie groot nie. Ons figure die masjien uit - daar's nou 'n hele paar non-Engelse besig om 'n trollies te probeer bekom. Jy sit jou pond in, entjie van die trollies af, een van die ligte (twee rye) gaan groen en jy kan jou trollie uithaal. Wel ... jy's besig om jou pond in te sit, iemand anders staan gereed by die trollies en vat joune .... dis nou as hulle nie weet hoe dit werk nie .... of dalk wel weet? Ons toe darem instrumenteel om skrefies-oog meisietjie te help toe 'n Arabiese/Indiese (?) mannetjie hare net wil vat. Sê toe - "you have to pay" - hy: "Yes" - ons: "did you pay for this trolley" - hy: "no" - ons: "Ok, this is not your trolley then". Mannetjie laai toe maar sy goed af en staan weer in die ry om te betaal - en dan terug te kom by die trollies-ry ... om betyds sy eie trollie te kry. :) Meisietjie baie dankbaar, en nasaal: "ha, ha, tank you." 
                                    
Terug by Loughborough. Geen parkering by Premier Inn. Ek onthou hulle het parkeerarea oorkant hotel genoem, en ja ......... daar is een. Pay and Display .... geen probleem - ek ken dit mos - stuur vir Philip om te gaan betaal. "Mamma, ek moet die kar se registrasienommer insit en daar's net nommers en die kar se registrasienommers is alfanumeries." OK! Ek bel vir Elizma - hoe werk dit? Sy vra of ek gaan probeer het en of ek net Philip se woord neem.

Hmm .... I of 1? Philip is nou al baie geïrriteerd, hoekom parkeer ek nie net ook soos die ander mense op die sypaadjie nie? Ek sê ek gaan net ook gou lees wat presies die masjien se instruksies sê. OK .... masjien sê "enter the numbers of your car's registration number" - AAAHHHH ............. die flippin Engelse. Elk geval - ek kry toe 'n kaartjie en ons is oor die pad om te gaan inboek. Lang storie .......... vind toe uit dat ons liewer by die multi-storey parkade oorkant die pad (hotel op 'n hoek!) moet gaan parkeer - goedkoper ens ens, ons boek in, neem bagasie kamer toe en gaan skuif die kar. Gaan slaap vroeg.

Maandagoggend doen ons die banke. Eerste NatWest - baie effektief, mannetjie by die deur wat wil help, ons sê wat ons wil hê, hy laat sit ons en verdwyn - binne twee minute terug met dieselfde inligting wat ons vorige aand op internet gekry het ... OK next ... maar nie voordat mooi ou deur wat "Pull" sê ons uitboul deur self oop te gaan nie - na binne! Volgende ... Santander: Selfde storie - baie vriendelike hulp by die deur - hulle verwag baie duidelik baie studente, ons sien trouens baie "kandidate", vriendelike meisie - luister na ons versoek en toe aan ons: "Just a moment" en aan haar kollega: "can I borrow your assistance?" - OH MY SOUL! "Borrow your assistance?" Gaan sy dit dus teruggee? Hoe werk hierdie Engelse taal?

  NatWest Bank

Ons is klaar by die banke en gaan by Casa Café in om ontbyt te doen. Ons figure uit mens bestel self, so gaan toonbank toe. Meisietjie vra of ons wil tee hê - ja, OK .... "mog?" Ons lyk verward totdat sy na beker wys. Ja, OK, mug, please. Ons wil egter ook toasties hê. Ek wil bruinbrood hê, so, Philip vra of die toasties met witbrood gemaak word. Sy sê ja. Philip vra of mens bruinbrood ook kan bestel ..... Met 'n gepynigde uitdrukking: "you can ... if you want." I wanted ... I got ...   














Stadsaal 



Vir die res van die oggend het ons rondgestap, verdwaal, vreemde kleuterskool-uitstappie-kindertjies aan 'n leiband gesien, teruggekom hotel toe en toe vanmiddag die kar gevat en gaan kyk waar Philip gaan bly

en ook die universiteitsgronde gaan stap. Alles baie mooi - my baie aan my Oupa en Ouma Ben en Huis Samuel en Friedenheim laat dink. Veral Philip se verblyf - Harry French Lodges - regtig soos Huis Samuel - met die donkiebos naby.

 

En op die kampus:

Ou geboue ......... en die Design School .... en BAIE sportvelde.

 

En dis dit .... vir nou .... môre nog 'n dag .... sekerlik weer Tesco's en watookal die inkomende boodskappe voorsê - die netwerk verstom my! Wat ek net-nou voorgestel het, sal wel môre via sms deur iemand jonger en "cooler" aanbeveel word. En dan MOET ons reageer! So het ons nou-al noue ontkominge afgeweer. As ek geweet het wat ek nou weet, het ek 'n paar sinne begin met "XCVB$ het gesê ...." in plaas van "Ek dink jy moet ...." - has been - dis ek.

 



 

 

 

 

Michelle

Michelle is 'n Kaapse Fisant, 'n Cape Spurfowl.  Ja, haar naam begin nie soos al ons ander voëls met dieselfde letter as haar spesie nie, maar daar is 'n goeie rede daarvoor.  Ek het selfs een van die slimstes van my vriendinne hiermee geflous, sy was seker Michelle moes liewer 'n Fiela wees ........ nee, nee. Michelle is MAK, sy is MORSIG (eet in elk geval morsig) en sy is helaas ook 'n bietjie MALLERIG. (En sy's 'n sy, want sy het nie twee lang "spurs" nie)  Hier is haar storietjie:

Ek en Christine sit eendag hier en doen wat ons doen toe Christine ewe skielik my aandag vestig op 'n fisant in die boompie voor ons. Die boompie is maar 'n droë tak wat ons monteer het tussen die fynbos om die bottel met suikerwater in te hang vir ons nektardrinkende voëltjies.     

Fisante is nie deel van die groepie nie! Maar soos hulle sê vir elke reël is daar 'n uitsondering, en hierdie fisant was op pad na ons bottel, sy het weliswaar nie gevlieg en sierlik geland nie, sy het die bos opgestap en toe die tak ook so benader, al stappende.  En toe begin sy na die bottel pik, nie by die tuit waar die watertjies opdam om opgeslurp te word nie, sommer hier in die middel van die bottel langs - teen die glas.  OK, van hier die M vir Mallerig.    

Nou ja, ek kon nie die stomme voël net so daar los nie, so stap toe maar, kamera in die hand uit op die stoep. En begin toe mooi verduidelik, baie mooi, gebruik woorde soos liefie, dat dit nie so werk nie. Dat sy aan die ander kant van die bottel moet drink, maar dat sy regtig nie daarvan sal hou nie en dat ek liewer vir haar saadjies sal gee.  Sy kyk toe in my rigting, soos in regtig kyk reguit na my .... begin vasberade van die bos af stap, selfs stukkie gevlieg of gespring, en stap reg op my af. 

 Wel, ek was toe bietjie bang, retireer na die glasdeur, maar sy kom. Reguit op my afgestap, koppie skeef gedraai, steeds starende na my. Ek moes skuinsweg retireer om deur die glasdeur na binne te stap, maar sy volg my toe steeds binne-toe.


Kos, besluit ek .... ek het haar mos van die saadjies vertel .... en kry die skoppie vol saad uit die saadblik en sit dit sommer so op die vloer neer. Dis toe ons sien hoe sy kan mors! 

Teen die tyd het ek ook darem al weer meer moed, en stap toe nader en tel die skoppie op en toe eet sy darem uit my "hand". Aaahh ... toe is ons vriende.

Sy't toe nog 'n rukkie gekuier en toe doodluiters uitgestap. Hierna het sy 'n paar keer teruggekom, die ander fisante het nie baie van haar gehou nie - ons het geweet dis sy, want ons kon haar eien aan haar regtervoetjie se regtertoonnael wat af is. Ons het 'n paar keer met haar afgeshow voor vriende - en sy het perform ... altyd mooi uit die skoppie geëet.

Toe's dit Maandag en ek en Christine gaan Hermanus toe, op pad terug stop ons vir tee by Ouma-hulle op Kleinmond en is uiteindelik eers na half-vyf die middag weer by die huis.  Ek sluit die voordeur oop en skrik my melk weg. 'n Paar voëls vlieg verward op toe ek die deur oopmaak. En een van hulle is natuurlik Michelle, sy is so verbouereerd en vlieg sommer in die een skuifdeur waarvoor nie trellidor is nie, vas. Chaos. Christine wil omtrent huil ... Michelle het nou breinskade, sy gaan nou doodgaan ens ens. Ons bly kalm, maak versigtig deure en vensters oop en die voëls kom almal op hulle manier uit - party kalmer as ander.

Dis toe dat ek sien dat die een skuifdeur buite op die stoep staan, nie meer in sy groefie nie, buite ... uitgehaak. Lang storie kort - ek bel vir Thomas, die ou wat die lekkende dak onsuksesvol reggemaak het en hy kom my help, roep ook die buurman en hulle is dit albei eens dat dit die bobbejane se werk was. Ek moet sê, ek het gewonder oor die breinkrag agter die ou wat sou inbreek deur die glasdeur (wat oopstaan) uit sy raam te tel net om dan te besef dat daar nog 'n trellidor ook is wat voorlê. ???  

So, dis nie net die stomme Michelle, wat skaars 'n halfuur later terug was en daagliks terugkom, wat daardie middag groot geskrik het nie. Nodeloos verder om te sê ons het intussen ekstra slotte aan ons skuifdeure en ook metaal stawe om te verhoed dat bobbejaanhande nie onderaan die deure nie kan vasvat nie. Afrika ... nie vir sissies nie!

Om te luister

"Nee, kyk hie, ek het veoggend gekyk,hulle het nogalie weer voorspel vi vandag nie, eers vir môre, so ek het nou nogal gedink dis goed virrie wasgoed, maar kyk nou ... Dit lyk dan dit gan nou-nou reën." Dit was Elsabé, my Ma se "char" se woorde toe ek haar laas Dinsdagmiddag huis toe neem nadat ek gou-gou gaan tee drink het by hulle. Ek moet sê, met die dat ek mos nou uit oefening is met "hierie Afrikaans", het ek eers gedink hulle het vergeet om die weervoorspeling uit te saai ... Hoekom nou ook al ... Maar toe besef ek 'n rukkie later dat sy net bedoel het "slegte weer" - daar is nie reën, oftewel slegte weer, voorspel vir Dinsdag nie.

(Voorspellers moet ook darem hulle storie ken, want die weer verander blitsvinnig hier .... Definitief dikwels vinniger as wat jy wasgoed kan in- of uitdra en ophang of afhaal.)

En toe skrik ek nou-die-oggend my melk weg, toe iemand by die deur môrghe sê net toe ek met my koppie tee verbystap. 'n Vrugtesmous sonder voortande. Die nartjies is so soet dat jou oë sal toegaan en g'n verkoue naby jou sal kommie en die pynappels spyt hiening op jou tong en en en. Ek probeer kibbel oor die prys van die boksie nartjies en halwe boks pynappels, maar hy stop my met "nei, as ek mevgou cheat, dan cheat ek mos ons liewendige Liewe Jesus ook en dan soek ek mos moeiligeit."

Ai, ek hou regtig niks daarvan as mense die Here, my Here, se naam ydelik gebruik nie, maar ek moet sê ek kan nie anders as giggel vir die "Jirre, ma jy's obeskof vemôre", of "ai, jirghe man, ek's jammer" wat mens hoor as jy deur die Spar of Checkers stap.

Ja, hier kan ek vir ure luister ... Luister na die see, luister na die wind en reën ... wat wel dikwels kan bangmaak, luister na die voëls, luister na die mense. As mens so baie luister, besef mens ook weer hoe saai jou eie stem kan wees, so .... Sela.

NS char = stukwerker, in die noorde praat hulle van piece jobs.

Verskillende Vere

As enige iemand my bietjie meer as 'n jaar gelede gesê het, dat ek 'n entoesiastiese voëlkyker sou word, of in een sou ontaard dalk beter gestel, sou ek dit haastig ontken het, of dalk snedig gelag het ..... So verveeld sou ek nooit wees nie! Lewe is te kort, boeke om te lees, te veel, legkaarte om te bou, kos om te kook, strande om te stap .... Lang "to do" lyste voor ek in die geveerdes geïnteresseerd sou raak. Wel, soos so baie ander woorde wat ek al moes sluk, het bogenoemde ook sommer so droog in die keel afgeglip.


 Dis 'n heel nuwe wêreld wat vir my oopgegaan het. En die ligging van Hangklipweg 262 maak dit so maklik - ek sit in my rooi stoel of op die stoep en sien daagliks nuwe groottes en kleure, hoor ander dialekte of aksente en wanneer boeke of google ingespan word, kan daar ure verbygaan. Oorskiet kos, of broodkrummels of oorryp vrugte word nie weggegooi nie - dit word buite op die stoepie of gras of bietjie laer op die sementblad voorgesit. En Wild Bird Seed is 'n nuwe gereelde item op die inkopielys.


Aan die begin was daar maar die baie mak Kaapse fisante wat sommer uit jou hand uit 'n lepel sou eet, die streepkoppies, kwikstertjies, tiptolle en 'n Jan-frederik of twee. Streepkoppies, Kwikstertjies en Jan-frederik stap sommer deur die huis. Toe begin ons bottels met suikerwater ook ophang en sluit 'n hele nuwe en baie kleurvolle groep by ons aan. Baie mooi vinke of wewers, suikerbekkies, Jangroentjies, glasogies en die BAIE entertaining muisvoëls wat moeilik balanseer om tog ook 'n sopie te kan vat.


Vanmiddag was hier 'n swerm rooibeksysies - hulle is baie klein, maar perfek gemerk met 'n rooi kol op die magie om by die rooi gesiggie te pas.

My ander huidige gunstelinge, is die Kaapse Kliplyster en die Waterfiskaal. Maar ..... Môre sluit iets meer kleurvol of luider dalk by ons aan .... Rooi-oog-Kransduiwe of Rooi-vlerkspreeus sal egter altyd gejaag word - die mafia van die voëlwêreld.


En ja, ek praat met my voëls, uh huh, my voëls. En hulle antwoord my, en hulle roep my soggens as ek te laat lê en hulle pose soms vir foto's en hulle is baie gelukkig wanneer ek hier is. Hulle waardeer my.


En dan is daar die streepmuisgesin .... Hulle ... sal later oor hulle skryf.


Nagedagte: dink nie die spreeus en kransduiwe hou van my nie - ek voel vere. Ons sal nooit voëls van eenderse vere wees nie.  Hierdie een het misbruik gemaak van die feit dat ek nooit die sysietjies sou wegjaag nie!

Alleen in 262

Dis uiteindelik sterk skemer. Hoogtyd, is Maart en al na half-agt. Ek is hier. Stoksielalleen, geen addisionele musiek, paar besies, kan nie sonbesies wees nie - geen son meer, laaste voël roepe - gaan die maat antwoord of terugkom? Word nou vinnig donker, regtig DONKER. Soos dit hier word. En so stil .... Is so pas 'n kar verby, so gewone een ... Mens kan dit net hoor. Niks fancy aan daai enjin nie.

Was 'n soel WARM middag toe ek hier aankom. Herinner aan FA Venter se titel. Warm as - nie lekker nie, moeg en klaar en wat nou?

Maar nou's ek hier met die aand. Die warm as middag het verbygegaan. En nogal vinnig, hoor. Kla behoort glad nie deel van hierdie skrywe uit te maak nie. En ek het uiteindelik my koue wyntjie na die yskas BAIE lank geneem het om die wyn koud te maak en nog langer om ys te maak. (en skielik hoor ek die branders baie duidelik - nou-nou nog kon ek nie juis noemenswaardige branders sien nie, maar nou, hier in die donker hoor ek hulle en ruik ek hulle.

Dis 'n fees - hoekom dink mens jy't meer nodig?

My schnitzel is gereed, my aartappel gaar en my beetslaai is mooi rooi op my wit bord. Jip, hoe baie het ek nie nodig nie .....

Seëninge tel

Hierdie week was te vol skakels met mense wat baie seer en stres het. Teen Donderdagaand was ek lus om my ore toe te druk, my oë toe te knyp en agter iets weg te kruip. Wou nie van nog pyn of verdwasing of moedeloosheid of bekommernis hoor nie. Wil gek word as ek met die gewone man en tiener klagtes gekonfronteer word. Hoe werk grade van hartseer? Kan mens dieselfde emosie uitkry ten opsigte van kollegas wat irriteer en iemand se kollega wat wegval?

Met my gaan dit goed. Met my onmiddellike kringetjie geliefdes gaan dit goed. Teresa se man, Rick se besigheidsvennoot is Saterdag oorlede, toe sterf sy broer die Maandagmiddag en moes hulle inderhaas huis toe vir die begrafnis. Tannie Zella het weer kanker en die dokters kon nie alles verwyder nie en nou lê chemoterapie voor. Annabie, Mala, Tertia en Suzelle is verstom, verward, bang, hartseer, kwaad? Julene kry baie swaar met haar tienerseuns, terwyl Anwar Rick se besigheid moet laat aangaan nadat Dave dood is en Rick sy broer moes gaan begrawe. Marga is finaal geskei. Dierbare Ouma Cherry kuier hier by Debbie en sy en Oupa Handel sou die week 49 jaar getroud gewees het. Lizzie kry 'n nare hypo aanval tydens ons klas Dinsdagoggend. Frieda Sellers word opgeneem nadat haar chemoterapie weer nare newe-effekte het.

Is dit 'n gevoel van magteloosheid wat my my ore wil laat toedruk? Is dit 'n skuldgevoel wat my my oë wil laat toeknyp? Of ... Gee ek hopelik net soveel vir hierdie mense om dat my energie net tydelik gesteel word of gewoon opraak? Dat ek hulle hartseer bekers help drink en ek maar net bietjie versadig is? Dat my batterye weer sal laai en ek weer baie sal kan gee? Agter die klip sal uitkom met oop oë en oop ore ... en oop arms? Dat ek hopelik weer sonder irritasie sal kan luister na klagtes sonder om te kategoriseer of prioritiseer?

Ja wat ... Watter alternatief is daar tog elk geval wat nie bitter maak nie? Hopelik bring hierdie week meer goeie nuus as hartseer of slegte nuus. E-pos van klein Pippie se ma wat laat weet dat dit met haar beter gaan, is dalk die inleiding van 'n goeie week.

Donderdag wat Vrydag is

Nog 'n verkeerd-om naweek lê voor. Hierdie week het baie vinnig uitgeloop. Het BAIE lekker begin, Thomas het blits-besoekie gedoen en ons was Al Ain toe om sy erfenisgebiede te gaan afneem en opteken en dit was 'n aangename verandering van ander Maan- en Dinsdae.

Nadat hy weg is Dinsdagaand was daardie, teen hierdie tyd, baie bekende leë kol en gevoel van verlies weer my hele kop vol. Die beste ding om te doen in hierdie geval, is om verwoed voort te gaan met alles wat my dae gewoonlik vul. En ek het gedink ek doen dit, maar betrap myself kort-kort dat ek kyk of iemand van daardie kant nie dalk 'n boodskap gestuur het nie. Dit help ook nie dat ek my kommunikasie-kanale feitlik verdubbel het die afgelope tyd nie. Van een e-pos adres en twee telefoonnommers na Twee e-pos adresse en twee telefoonnommers (eintlik drie as ek die SA enetjie van my spieëlkas kan hoor kraai) en FB! Mens mors BAIE tyd as jy kort-kort moet "inloer". Die meeste van my werk wat ek vir Bloom en ECC doen, word egter voor my rekenaar of by my lessenaar gedoen, so ......... dis 'n besluit wat geneem moet word: "Nee ........ ek gaan nie "inloer" nie - bly by die huis vandag."

"Bly by die huis" is waarskynlik die maklikste as ek in my kar klim en winkels toe gaan. Ek het genadiglik (?) nog nie die telefoniese nuwe boodskap kennisgewings aktief nie. Die baie lukrake of onreëlmatige SMS'e van die oorkant bly 'n bonus.

Ek dink ek gaan nou eers gereed maak om met hierdie nuut-ontwerpte Jan-Tuisbly se karretjie te ry, dan skryf ek later weer wanneer die ou koppie dalk oper is.

Môre is Sondag ......... en Saterdag is Saterdag en Sondag is dit weer Maandag.